Maltańczyk

Maltańczyk

to chyba jedna z najstarszych ras psów. Było on ulubieńcem arystokracji w starożytnym Rzymie i w Grecji i towarzyszył damom w czasach Elżbiety I. Jeszcze przed 500 laty psy te były sprzedawane po iście horrendalnych cenach, odpowiadających rocznym dochodom z przeciętnej wsi. Maltańczyk jest jak dziecko i przyszłemu właścicielowi tego psa nie wolno o tym zapomnieć. Jest bardzo serdeczny, inteligentny, ma wielką osobowość, uwielbia zabawę i bezustannie oddaje hołd swojemu panu. Jednocześnie jest wielkim obżartuchem o niezbyt odpornym układzie trawiennym. Wymaga stałej troski i pielęgnacji, nie tylko z uwagi na przepiękną sierść. Może być bardzo kruchy, lubi ciepło i przytulność, choć wymaga oczywiście codziennych spacerów. Ogólnie biorąc maltańczykowi marzą się raczej aksamitne poduszki niż stada owiec. Pieski te wyhodowano przed dwoma tysiącami lat i służyły głównie do ogrzewania kolan, co z czasem utrwaliło się w ich genach. Maltańczyk może być zuchwały i nieprzyjazny wobec obcych, a nawet znajomych. Dlatego koniecznie już od wczesnego wieku trzeba przyzwyczajać go do nieznanych mu ludzi i nowego otoczenia.

Wzrost: 20-25cm

Masa ciała: 1,8-3kg

Szata: długa, jedwabista, bujna

Umaszczenie: czysto białe

Częste choroby: zapalenie oczu, choroby dziąseł, kłopoty z kręgosłupem.

Jack russell terrier

Jack Russell Terrier

1) Odmiana krótkowłosa:

 

2) Odmiana szorstkowłosa:

 

 jest odważnym, szybkim i odpornym psem myśliwskim. Angielski Kennel Club po długich i zażartych sporach uznał go w 1989 roku za samodzielna rasę - prawdopodobnie, aby skorzystać na gwałtownie rosnącej jego popularności. Jack Russell terrier, niedościgniony w pracy w wąskiej norze i w polowaniu na dzika, stał się ostatnio psem salonowym. Można go spotkać niemal wszędzie: w klubach jeździeckich, na deptakach, pokazach mody, w garderobach teatralnych i biurach. A jednak bycie salonowcem jest mu właściwie całkowicie obce. Prawdziwy Jack Russell terrier robi, co chce. Z wielkim umiłowaniem szczeka i kopie doły. nie nadaje się do trzymania w boksie, bo jest na to zbyt niezależny. Nauczenie go podstawowych zasad współżycia, zajmuje pierwsze 2 lata jego życia, a i później nie będzie on słuchał komend innych, poza panem, członków rodziny. Podobnie jak większość terierów, jest dość kłótliwy i zaczepny, samce zaś są często maniakami seksualnymi i tylko kastracja pozwala ułatwić życie zarówno im, jak i właścicielowi. Kto jednak raz poznał dobre strony Jack Russell terriera, ulegnie urokowi tej rasy niczym najcięższemu wirusowi. Pies ten jest zawsze obecny tam, gdzie coś się dzieje, wesoły, zabawny i żywiołowy. Ma nieprawdopodobnie dużo energii, więc świetnie nadaje się dla bardzo aktywnych ludzi, na przykład dla maratończyków. 

Wzrost:  suka: ok. 33cm

               pies: ok. 35cm

Masa ciała: 4-8 kg

Szata: odmiana krótkowłosa: sierść gęsta, gładka z połyskiem

           odmiana szorstkowłosa: sierść, gęsta, twarda, drutowata

Umaszczenie: maść podstawowa biała z brązowymi i/lub czarnymi łatami

Częste choroby: brak

Owczarek Belgijski

Owczarek Belgijski

1) Groenendael:

2) Malinois:

 

 

3) Laekenois:

 

4) Tervueren:

to prawdziwy kawalarz i spryciarz, który do sędziwego wieku bawi się do upadłego, więc jeśli to komuś nie odpowiada, to musi poszukać innego owczarka, belgijczyki bowiem pod tym względem wszystkie takie same. Jest to zresztą jeden pies w czterech różnych ubraniach. Niezależnie od odmiany jest zawsze wesoły, zwinny, inteligentny, posłuszny i żywotny. Malinois, na nowo odkryty ostatnimi czasy przez miłośników psów, jest -mówiąc najogólniej- nieco ostrzejszy. Wszystkie owczarki belgijskie są czujne, mają silnie rozwinięty instynkt obrony i uwielbiają pracować, toteż doskonale nadają się do agility lub pracy ratownika. W pełni zdają się na swojego właściciela i potrzebują stałego kontaktu z rodziną. Są bardzo wrażliwe i zupełnie nie nadają się dla despotów i choleryków, nie znoszą bowiem krzyków i mają pamięć niczym słoń, nigdy nie zapominają przykrych doświadczeń. Nie mogą oprzeć się urokowi dzieci i niektórzy twierdza nawet, że są lepsze niż niańki. Długo dojrzewają i nie wolno ich zbyt wcześnie szkolić, choć w nieco późniejszym wieku mają po temu odpowiednie predyspozycje. Owczarek belgijski tak silnie przywiązuje się do człowieka, że jest w stanie przystosować się do każdej sytuacji. Jeśli tylko pozwolimy mu się wyszaleć, możemy zamieszkać z nim nawet w budce telefonicznej ;)

 
 1) GROENENDAEL:

Wzrost: pies: ok. 62cm

             suka:  58cm

Masa ciała: pies: 27 - 32kg

                    suka: 22,5 - 25kg

Szata: długa, gładka, dwuwarstwowa

Umaszczenie: czarne, dozwolona niewielka ilość bieli

2) MALINOIS:

Wzrost: pies: ok. 62cm

             suka: 58cm

Masa ciała: pies: 27 - 32kg

                    suka: 22,5 - 25kg

Szata: krótka, gęsta, dwuwarstwowa

Umaszczenie: od rudego po sarnie z czarną maską

3) LAEKENOIS:

Wzrost: pies: ok. 62cm

            suka: 58cm

Masa ciała: pies: 27 - 32kg

                    suka: 22,5 - 25kg

Szata: szorstka, zmierzwiona, długości ok. 6cm

Umaszczenie: płowe z odrobiną czarnego nalotu na kufie i ogonie, tolerowana niewielka ilość bieli

4) TERVUEREN:

Wzrost: pies: ok. 62cm

             suka: 58cm

Masa ciała: pies: 27 - 32kg

                   suka: 22,5 - 25kg

Szata: długa, gładka, dwuwarstwowa

Umaszczenie: od mahoniu po beż i szarość, z czarną maską i czarnymi włosami ościstymi

Brak częstych chorób dla każdej odmiany

Niemiecki terier myśliwski

Niemiecki terier myśliwski

może go trzymać jedynie myśliwy. Pies ten przywiązuje się tylko do jednej osoby, jest obdarzony niesamowitą wprost pasją łowiecką i zupełnie nie nadaje się na zwierzę do towarzystwa. Terier myśliwski posiada wszystkie cechy wymagane przez myśliwych, sprawdza się zarówno w pracy na ziemi, jak i pod ziemią, nie posiada natomiast żadnych przymiotów towarzyskich. Jest niesłychanie odważny, agresywny i uparty. Nie boi się dosłownie niczego, nie zawaha się zaatakować nawet dzika. Używa się go również do polowania na jelenie, lisy, borsuki oraz nawet na ptactwo. Świetnie nadaje się do pilnowania domu czy samochodu, które to zadania traktuje bardzo poważnie.

Wzrost: do 40cm
Masa ciała: 9-10kg
Szata: gładka lub szorstka, zawsze krótka i twarda
Umaszczenie: czarne, dzicze, ciemnobrązowe, zawsze z podpalanymi znaczeniami
Częste choroby: brak

Alaskan Malamute

Alaskan Malamute:

jest to największy i najsilniejszy pies pociągowy. Mimo krępej budowy ciała o silnym kośćcu porusza się bez trudu i z wdziękiem. Jako pies pociągowy odznacza się olbrzymią siłą. Nazwę swą wziął od plemienia Eskimosów na zachodniej Alasce, gdzie jest hodowany od setek lat. Światową sławę zyskał dzięki ekspedycjom polarnym. Alaskan malamute w stosunku do wszystkich obcych jest pełen ufności i przyjacielski.  Nie przywiązuje się do określonej osoby. Mimo opanowanego, spokojnego charakteru ten inteligentny pies potrzebuje zajęcia i dużo ruchu. Od szczeniaka trzeba z nim konsekwentnie postępować, aby wyeliminować jego skłonności przywódcze. Jest niemal pozbawiony charakterystycznego psiego zapachu, ale jest z nim inny kłopot: na wiosnę i w lecie obficie gubi gęsty podszerstek. Jeśli nie zostanie fachowo wytrymowany z pewnością doprowadzi domowników do obłędu. Nie jest to pies dla początkujących hodowców ani dla ludzi nie mających czasu i chęci na kształtowanie charakteru psa. Nie należy zapominać, że Alaskan malamute lubi pokazywać swą siłę i jest wybitnie odważny. Należy uprawiać z nim sporty, np. biegi długodystansowe lub wyścigi zaprzęgów złożonych z kilku psów.

Wzrost: pies: 64cm

              suka: 59cm

Masa ciała: pies: ok. 38,5kg

                    suka: 34kg

Szata: średniej długości, gruby włos pokrywowy z gęstym miękkim podszerstkiem

Umaszczenie: dopuszczalne wszystkie maści, najczęściej od jasnoszarej po czarną z białym brzuchem i białymi znaczeniami na kufie i łapach

Chow chow

Chow Chow

widnieje już na rysunkach powstałych w Chinach około 2000 lat temu. Nazwa tej rasy pochodzi od słowa "chow", oznaczającego pożywienie, a to pozwala przypuszczać, że pies ten był początkowo hodowany na mięso; rzecz w Chinach zupełnie zwyczajna. Pierwotne przeznaczenie jest być może również przyczyną jego pełnego dystansu zachowania: jest on nieufny, mało przyjacielski, choć zawsze uprzejmy, niespecjalnie lubi pieszczoty i zabawy, ale jest całkowicie oddany swojemu właścicielowi i tylko jego słucha. Nie nadaje się zupełnie na towarzysza dzieci, bo choć nauczy się tolerować pociechy swojego pana, to nie oznacza to jeszcze, że zaakceptuje również ich przyjaciół. Chow chow musi być przyjaźnie wychowywany i wcześnie socjalizowany, jest to bowiem silny pies i może być agresywny w stosunku do innych zwierząt. Gęsta sierść, wymagająca systematycznej pielęgnacji, sprawia, że wydaje się on większy iż w rzeczywistości, a fałdy skóry na pysku nadają mu raczej groźny wyraz, który zupełnie nie odpowiada jego prawdziwemu usposobieniu. Chow chow jest w prawdzie uparty i nie pozwoli się do niczego zmusić, lecz przy odpowiednim podejściu daje się przekonać. Obcy nie powinni się spodziewać, że będą witani przyjaznym machaniem ogona- naprawdę nie powinni po chow chow spodziewać się w ogóle niczego, pod warunkiem oczywiście, że nie będą zagrażać jego rodzinie.

Wzrost: pies: 48-55cm
            suka: 45-50cm
Masa ciała: 25-28kg
Szata: odmiana krótkowłosa jest bardzo rzadka; u odmiany długowłosej sierść jest bardzo gęsta, bujna, miękka, puszysta i wełnista z miękkim podszerstkiem
Umaszczenie: czarne, rude, niebieskie, płowe, kremowe lub białe
Częste choroby: dysplazja stawu biodrowego, problemy ze skórą, entropium*


*entropium - zawinięcie powieki do wewnątrz

West Highland White Terrier (Westie)

West Highland White Terrier (Westie)

  

to Szkot z krwi i kości, obdarzony jednak znacznie większym poczuciem humoru. Ten wspaniały mały pies ma wspólnych przodków z terierem szkockim, cairn terrierem oraz Dandie Dinmont terrierem. Te białe psy wyhodował w połowie XIX wieku pułkownik Malcolm of  Poltaloch po tym, jak pewnego razu przez pomyłkę zastrzelił jednego ze swoich rudobrązowych psów, biorąc go za królika. Obecnie westie od dawna nie bierze już udziału w polowaniach, lecz stał się niezwykle modnym w Europie Zachodniej psem do towarzystwa. I nic dziwnego. Typowy westie bowiem to niezwykle pogodny mały pies, odważny jak prawdziwy terier, wytrzymały, nigdy nieśmiały, chętny do udziału w najbardziej szalonych przedsięwzięciach, zdolny sprostać dosłownie każdej sytuacji. Uwielbia zabawę i zabawki, pochwały, podróże i wyłączną uwagę swojego pana. Ma on niezwykłą osobowość i wielką pewność siebie, toteż w przeciwieństwie do większości swoich kuzynów, nie jest agresywny. Reaguje w sposób zdecydowany i energiczny, ale nie gryzie. W Polsce nie ma zbyt dużo hodowli tej rasy, a większość z nich jest oparta na psach sprowadzonych z Europy Zachodniej. Decydując się na kupno tego teriera, musimy zasięgnąć dokładnych informacji o pochodzeniu szczeniąt, gdyż za granicą wielu ludzi próbowało zbić majątek na hodowli tej rasy. Można tam spotkać tyle osobników o nietypowych cechach, że nie bacząc na trudności, należy poszukać pod każdym względem doskonałej hodowli. West highland white terriery dożywają przeciętnie 14-15 lat, więc warto zadać sobie ten trud.

Wzrost: ok. 28cm

Masa ciała: 7-10kg

Szata: twarda, prosta, szorstka, z miękkim, ciepłym podszerstkiem

Umaszczenie: czysto białe

Częste choroby: uczulenie na pchły,zwichnięcie rzepki, zwyrodnienie kości szczęk, przepuklina, choroby wątroby

Chihuahua

Chihuahua

jest najmniejszym psem świata, nadającym się jedynie do trzymania w mieszkaniu. Pochodzi prawdopodobnie z Meksyku, przy czym odmianę długowłosą dopiero później wyhodowano w Stanach Zjednoczonych. Chihuahua jest idealnym psem dla starszych ludzi lub tych, którzy  mieszkają w małych mieszkaniach. Nienawidzi zimna i wilgoci i nie potrzebuje dużo ruchu. Jest zarazem bardzo nieszczęśliwy, gdy nie dopuszcza się go do wspólnych przedsięwzięć. Chihuahua ma niezarośnięte ciemiączko, toteż należy go szczególnie chronić, gdyż uderzenie w ro miejsce może mieć tragiczne skutki.

Potrzebuje on bliskiego kontaktu z człowiekiem i kocha wszystkich, których zna. Ma skłonności do manii wielkości i jest hałaśliwym, łatwo wpadającym we wściekłość stróżem. Wobec innych psów zachowuje się z pewnością siebie godną nowofundlanda, więc trzeba na niego uważać, w razie bójki bowiem nie ma najmniejszych szans na skuteczna obronę. Łatwo wpada w złość i jest wielkim łakomczuchem. Traktowany jak malutkie dziecko, staje się strachliwy i gryzie- lepiej więc pozostawić mu przekonanie o własnej potędze. Ogólnie mówiąc, jest to mały tyran i ze swoich właścicieli próbuje uczynić niewolników- ale takie jest właśnie jego przeznaczenie. Chihuahua istnieje bowiem tylko po to, żeby być kochanym i rozpieszczanym.

Wzrost: ok. 13cm

Masa ciała: 0,5-2,5kg

Szata: odmiana krótkowłosa: włos gładki, gęsty, krótki, ściśle przylegający do ciała, z połyskiem;

odmiana długowłosa: włos miękki tworzący frędzle

Umaszczenie: dopuszczalne wszystkie rodzaje maści

Częste choroby: kłopoty z kręgosłupem, złamania kości, zwichnięcie żuchwy, reumatyzm, choroby serca, cukrzyca, zwichnięcie rzepki, padaczka

Rottweiler

Rottweiler

to pies prawdziwie niemiecki; stąd jego powaga. W najlepszym przypadku jest spokojny, zrównoważony, posłuszny, pojętny i odważny. Pies ten cechuje się wielką siłą i umiejętnością odróżniania dobra od zła. Bez chwili wahania, jeśli tylko uzna to za stosowne, będzie bronił swojego pana i jego rodziny, toteż koniecznie trzeba od najwcześniejszych chwil przyzwyczajać go do ludzi i nowego otoczenia. Nie ma podobno rzeczy, której pies tej rasy nie mógłby się nauczyć. Potrzebuje na to wprawdzie trochę czasu, ale kiedy czegoś się nauczy, nie zapomni tego nigdy. Jest bardzo inteligentny, przyjazny i pozbawiony jakichkolwiek objawów histerii. Dzięki wielkiej odporności może stale przebywać na dworze i tylko wyjątkowo nadaje się do trzymania w mieszkaniu. Jest to przede wszystkim pies pracujący, używany do pędzenia bydła, pracy w policji, jako stróż i  obrońca. Trzymany tylko jako symbol prestiżu, staje się często niezrównoważony, napięty a zatem niebezpieczny. Kupując rottweilera, należy bardzo pieczołowicie wybrać hodowcę. Za wszelką cenę trzeba unikać wielbicieli ostrych psów, ponieważ bardzo często zdarza się, że zaniedbują oni w swojej hodowli cechy psa rodzinnego, co w przypadku tych zwierząt może mieć tragiczne konsekwencje.

Wzrost: Pies: 61-68cm

              Suka: 56-63cm

Masa ciała: Pies: ok. 50kg

                     Suka: ok. 42kg

Szata: twarda, krótka, przylegająca do ciała

Umaszczenie: czarne z rdzawobrązowym podpalaniem na policzkach, pysku, piersi, kończynach, nad oczami i pod nasadą ogona

Częste choroby: dysplazja stawu biodrowego, nowotwory, choroby serca, przerwanie więzadła krzyżowego

Siberian Husky

Siberian Husky

jest psem, na którego nie można nie zwrócić uwagi, i właśnie to chyba jest powodem, dla którego trzyma go wielu ludzi, którzy do tego nie dorośli. Husky jest bowiem prawdziwym psem zaprzęgowym, a więc pracującym, potrzebującym dużo zajęcia i ruchu. Ponieważ jednak łaknie bliskiego kontaktu z człowiekiem, nadaje się również na psa rodzinnego; jest też uważny, przyjazny, cudowny wobec dzieci i uwielbia zabawę. Obcowanie z nim na co dzień nie jest jednak sprawą prostą. Jest on niezmiernie aktywny i szybko się nudzi, toteż najlepiej trzymać go na zewnątrz w ogrodzie, z którego nie będzie się mógł wydostać. Bezczynność i brak ruchu czynią go nerwowym i budzą w nim instynkty niszczycielskie. Wychowanie go zajmuje dużo czasu i musi być niesłychanie konsekwentne, huskies były bowiem psami nomadów i wydaje się , że ciągle jeszcze noszą gen pociągu do nieustannych wędrówek. Wiele osobników ma silnie rozwinięty instynkt łowiecki, co dla kotów lub kur sąsiadów może mieć katastrofalne skutki. Każdy husky od samego początku będzie się starał wyczuć, kto jest naprawdę panem domu, i jeśli tylko właściciel będzie sprawiał wrażenie niepewnego lub niezdecydowanego, bez wahania zajmie pozycję przewodnika. Pies ten potrzebuje pana, który będzie z nim pracował, nauczy go dobrych manier i nie dopuści do jego dominacji. Husky nie jest zwykłym psem domowym; może być czarujący lub doprowadzić nas do szaleństwa, ale to zależy najczęściej od właściciela.

Wzrost:  Pies: 53-60cm
              Suka: 51-56cm
Masa ciała: Pies: 20,5-27 kg
                    Suka: 16-22,5 kg
Szata: gęsta, dwuwarstwowa, z wełnistym podszerstkiem
Umaszczenie: wszystkie typy umaszczenia
Częste choroby: dysplazja stawu biodrowego, zaburzenia czynności tarczycy,alergie