Shih tzu

Shih Tzu:

  

 

należy do ras tybetańskich, ale w rzeczywistości jest chińczykiem. Wyhodowano  go prawdopodobnie na chińskim dworze, krzyżując pekińczyka z lhasa apso; w każdym razie był ulubieńcem rodziny cesarskiej już od VII wieku n.e. Zgodzi się z tym każdy, kto miał okazję poznać typowych przedstawicieli tej rasy. Mały shih tzu jest doskonałym psem do towarzystwa dla ludzi z miasta którzy chcą zaspokoić swój instynkt opiekuńczy. Ma wiele wdzięku i silną osobowość,jest serdeczny, pewny siebie i uwielbia zabawę. Zdecydowanie przedkłada uroki przytulnego mieszkania nad nad przyjemności długich spacerów, choć jest bardzo odporny i żywotny. Sercem shih tzu jest zawsze przy swojej rodzinie, w której jest głaskany, rozpieszczany i czuje się bezpieczny. Niezbyt dobrze znosi upały, a jego sierść wymaga systematycznej pielęgnacji. Shih tzu został wyhodowany jedynie po to, żeby być kochanym i tę rolę odgrywa najlepiej.

Wzrost: ok. 27cm

Masa ciała: ok. 9kg

Szata: długa, gęsta z krótkim gęstym podszerstkiem

Umaszczenie: dopuszczalne wszystkie rodzaje umaszczenia

Częste choroby: choroby dróg oddechowych, nerek, entropium*, infekcje uszu, ektropium*

* Entropium - zawinięcie powieki do wewnątrz

* Ektropium - wrodzone lub nabyte schorzenie polegające na wywinięciu powieki na zewnątrz

Szpic Niemiecki

Szpic niemiecki

Należy do klasyki gatunku. W pierwotnej formie istniał już w epoce kamiennej, później był popularnym psem wiejskim, a w latach 50. stał się zwierzęciem prawdziwie modnym. Później pierwszeństwo odebrały mu rasy bardziej egzotyczne, on sam zaś musiał się pogodzić z opinią wyjątkowo hałaśliwego i ze zgryzoty zanikł niemal zupełnie. Poza ta jedną wadą szpic we wszystkich odmianach wielkości jest idealnym psem do towarzystwa. Ma nieskomplikowany charakter, jest żywy, łatwo przystosowuje się do różnych warunków i silnie przywiązuje się do człowieka. Nie ma ponoć zupełnie instynktu łowieckiego, bezproblemowo współżyje z innymi zwierzętami i jeśli wcześnie go przyzwyczaimy do dzieci, będzie doskonałą niańką, bez oporów pozwalająca się przebierać i wtykać sobie kredki do nosa. Do tego wszystkiego ma doskonale rozwinięte poczucie humoru. Szpic jest dobrym stróżem, wobec obcych zachowuje rezerwę, lecz nie jest agresywny, a dzięki odpowiednio wcześnie rozpoczętemu wychowaniu można opanować również jego hałaśliwość. Szpic jest niezwykle inteligentny, i łatwo uczy się wszelkich sztuczek - szpice miniaturowe zawsze były popularnymi psami cyrkowymi. Z powodu gęstej sierści w lecie nie będziemy mieli z niego wielkiego pożytku, podczas upałów bowiem łatwo się męczy. Okazała szata wymaga systematycznego szczotkowania, ale poza tym czyści się właściwie sama.

Wzrost: szpic wilczy: 50cm, duży: 46cm, średni: 34cm, mały: 26cm, miniaturowy: 20cm

Masa ciała: szpic wilczy: pies 22kg, suka: 18kg, średni: 8-10kg, mały: 5-6kg, miniaturowy: 2,5kg

Szata: bujna na tułowiu, krótka na kufie, uszach i łapach

Umaszczenie: Wilczy: srebrnoszare z czarnym nalotem; duży: białe, brązowe lub czarne; średni i mały: białe, brązowe, czarne, pomarańczowe, wilczaste; miniaturowy: wszystkie maści

Częste choroby: brak